آیت الله ابوالقاسم علیدوست

دریافت کننده دومین جایزه جهانی علوم انسانی اسلامی در زمینه مناسبات فقه و علوم انسانی

آیت الله ابوالقاسم علیدوست در سال ۱۳۴۰ در شهر ابرکوه، از توابع استان یزد، متولد شد. وی در سال ۱۳۵۴ وارد حوزۀ علمیۀ شیراز شد و در جلسات درس آیت الله شهید دستغیب حضور یافت. او در محضر استادان بزرگ فقه، از جمله آیت الله فاضل لنکرانی، آیت الله گلپایگانی، آیت الله ستوده و آیت الله وحید خراسانی مطالعات خود بر روی فقه را ادامه داد. آیت الله علیدوست کتاب‌های بسیاری در زمینۀ فقه از جمله سه گانه‌ی «فقه و عرف»، «فقه و مصلحت» و «فقه و عقل» را تألیف کرده است.

وی در کتاب «فقه و عقل» می‏کوشد تا ضمن نقد دیدگاه‏ها، مبانی، ادله و نتایج کاربردهای استقلالی و غیر استقلالی عقل، آسیب‏های کاربرد عقل در فقه را روشن سازد و به شبهات و پرسش‏های پیرامونی آن پاسخ گوید. دریافت جوایز و رتبه‏های گوناگون در مجامع و همایش‏های علمی مختلف در کارنامه این اثر به چشم می‏خورد؛ از باب نمونه می‏توان به جشنواره علامه طباطبایی اشاره کرد که این کتاب را به عنوان کتاب ممتاز معرفی کرده است. همچنین این اثر متن درسی برخی از مراکز معتبر علمی است و جزو اولین آثار در موضوع خود بوده و به عنوان یکی از کتب مرجع در این زمینه قلمداد می‏گردد. در کتاب «فقه و عرف» که به عنوان متن آموزشی و پژوهشی جهت دانشجویان و محققان عرصه فقه و حقوق نگاشته شده است؛ نقل و کارکرد عرف در سطوح مختلف استنباط و اجرا در قالب کارکرد استقلالی و ابزاری عرف را مورد بحث و بررسی قرار داده و نظریه‌های گوناگون سایر مذاهب فقهی را ارزیابی کرده است. کتاب فقه و مصلحت در صدد است با نگاه تطبیقی، جایگاه و کارکردهای مصلحت و شیوه تشخیص آن را بر اساس مبانی و منابع فقه اهل بیت (ع) در نظام فقهی ـ حقوقی اسلام و با توجه به موضوعات و نیازهای نوپدید جست و جو کند.