آیت الله ابوالقاسم علیدوست
دریافت کننده دومین جایزه جهانی علوم انسانی اسلامی در زمینه مناسبات فقه و علوم انسانی
آیت الله ابوالقاسم علیدوست در سال ۱۳۴۰ در شهر ابرکوه، از توابع استان یزد، متولد شد. وی در سال ۱۳۵۴ وارد حوزۀ علمیۀ شیراز شد و در جلسات درس آیت الله شهید دستغیب حضور یافت. او در محضر استادان بزرگ فقه، از جمله آیت الله فاضل لنکرانی، آیت الله گلپایگانی، آیت الله ستوده و آیت الله وحید خراسانی مطالعات خود بر روی فقه را ادامه داد. آیت الله علیدوست کتاب‌های بسیاری در زمینۀ فقه از جمله سه گانه‌ی «فقه و عرف»، «فقه و مصلحت» و «فقه و عقل» را تألیف کرده است.
وی در کتاب «فقه و عقل» میکوشد تا ضمن نقد دیدگاهها، مبانی، ادله و نتایج کاربردهای استقلالی و غیر استقلالی عقل، آسیبهای کاربرد عقل در فقه را روشن سازد و به شبهات و پرسشهای پیرامونی آن پاسخ گوید. دریافت جوایز و رتبههای گوناگون در مجامع و همایشهای علمی مختلف در کارنامه این اثر به چشم میخورد؛ از باب نمونه میتوان به جشنواره علامه طباطبایی اشاره کرد که این کتاب را به عنوان کتاب ممتاز معرفی کرده است. همچنین این اثر متن درسی برخی از مراکز معتبر علمی است و جزو اولین آثار در موضوع خود بوده و به عنوان یکی از کتب مرجع در این زمینه قلمداد میگردد. در کتاب «فقه و عرف» که به عنوان متن آموزشی و پژوهشی جهت دانشجویان و محققان عرصه فقه و حقوق نگاشته شده است؛ نقل و کارکرد عرف در سطوح مختلف استنباط و اجرا در قالب کارکرد استقلالی و ابزاری عرف را مورد بحث و بررسی قرار داده و نظریه‌های گوناگون سایر مذاهب فقهی را ارزیابی کرده است. کتاب فقه و مصلحت در صدد است با نگاه تطبیقی، جایگاه و کارکردهای مصلحت و شیوه تشخیص آن را بر اساس مبانی و منابع فقه اهل بیت (ع) در نظام فقهی ـ حقوقی اسلام و با توجه به موضوعات و نیازهای نوپدید جست و جو کند.